Παρασκευή, Μαρτίου 14, 2008

Μοντέλο Θαπατέρο



Ο Θαπατέρο κέρδισε, αύξησε μάλιστα το ποσοστό του, και πολλοί ηγέτες της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς τον κοιτάζουν με φθόνο. Η «μέθοδος Θαπατέρο» θα μπορούσε άραγε να εφαρμοστεί στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ελλάδα;

Ας ξεκινήσουμε από το πρόσωπο. Αντίθετα από τον Τόνι Μπλερ ή τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, ο αρχηγός των Ισπανών σοσιαλιστών δεν είναι μια αυταρχική φυσιογνωμία. Μπορεί να τοποθέτησε δικούς του ανθρώπους σε θέσειςκλειδιά του κόμματος, φρόντισε όμως να μη διαταράξει τις ισορροπίες. Στο κοινωνικό πεδίο είναι εξαιρετικά φιλελεύθερος: οι νόμοι για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, το διαζύγιο, τις αμβλώσεις ή τη βία κατά των γυναικών καθιστούν την «καθολική Ισπανία» προοδευτικότερη από τις περισσότερες «κοσμικές» χώρες. Η οικονομική του πολιτική, αντίθετα, δεν διαφέρει πολύ από εκείνη των περισσότερων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που ασκούν ή άσκησαν την εξουσία. Και τα αποτελέσματά της είναι αμφιλεγόμενα: μπορεί την προηγούμενη τετραετία να δημιουργήθηκαν 2,88 εκατομμύρια θέσεις εργασίας και να αυξήθηκε το ΑΕΠ κατά 3,5% τον χρόνο, αλλά την ίδια στιγμή επιδεινώθηκαν οι συνθήκες εργασίας και αυξήθηκε ο αριθμός των φτωχών εργαζομένων.

Ο Θαπατέρο είναι ο άνθρωπος που ενσαρκώνει σήμερα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τη «νέα σοσιαλδημοκρατία», λέει στη γαλλική ηλεκτρονική εφημερίδα Rue89 ο Φιλίπ Μαρλιέρ, καθηγητής στο University College του Λονδίνου. «Ας μειώσουμε τους φόρους, είναι αριστερό!», διακήρυσσε πριν από την πρώτη του εκλογή. Ο Ισπανός πρωθυπουργός έχει όμως και ένα σπάνιο γνώρισμα: κρατά τις υποσχέσεις του. Μόλις ανέλαβε την εξουσία, και παρά τις αντιδράσεις μέσα κι έξω από τη χώρα του, απέσυρε τα ισπανικά στρατεύματα από το Ιράκ. Έναν χρόνο αργότερα νομιμοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες. Και αφού το έπραξε, συγκέντρωσε την προσοχή του στην επεξεργασία μιας πολιτικής για την αναπτυξιακή βοήθεια στην Αφρική, χρηματοδοτώντας επιτόπια εργαστήρια επιμόρφωσης. Αποτέλεσμα; Το πρώτο εξάμηνο του 2007, η λαθρομετανάστευση στην Ισπανία μειώθηκε κατά 62%.

Θα μπορούσε λοιπόν ορισμένα από αυτά τα στοιχεία να αντιγραφούν από άλλους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες; Η Ισπανία έχει γνωρίσματα που την καθιστούν αρκετά διαφορετική από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες: το κοινωνικό της κράτος δεν είναι πολύ ανεπτυγμένο, η αγορά εργασίας είναι χαλαρή, το ζήτημα των περιφερειών έχει μεγάλη σημασία, η Δεξιά δεν έχει απαλλαγεί από το φρανκικό της παρελθόν, το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν ήταν ποτέ μια υπολογίσιμη εκλογική δύναμη. «Μοντέλο Θαπατέρο» ίσως στην πραγματικότητα να μην υπάρχει. Αν κάτι μπορούμε να συγκρατήσουμε, εκτός από την τόλμη και τη συνέπεια του Ισπανού πρωθυπουργού, είναι η πεποίθησή του ότι για να ανακατανεμηθεί ο πλούτος, πρέπει πρώτα να δημιουργηθεί. Το 2007, η Ισπανία είχε δημοσιονομικό πλεόνασμα 20 δισεκατομμυρίων ευρώ. Χάρις σ΄ αυτό, ο Θαπατέρο υποσχέθηκε προεκλογικά διάφορα μέτρα υπέρ των μητέρων και των φοιτητών. Είναι βέβαιο ότι θα τηρήσει τις υποσχέσεις του. Θα καταφέρει όμως στη δεύτερη τετραετία να ανοίξει κι άλλους δρόμους ή θα αρκεστεί σε μια σώφρονα διαχείριση;

7 Comments:

At 14/3/08 10:44 π.μ., Blogger Αθήναιος said...

Ωραία ανάλυση αλλά μια μπουκιά, βρε παιδί μου, δε χόρτασα. Θέλουμε να γράφεις εκτενέστερες αναλύσεις!

 
At 14/3/08 1:11 μ.μ., Blogger par...alogos said...

Πάλι καλά που επανεκλέχθηκε ο Θαπατέρο.
Θεωρώ ότι μετά από μια καμπή της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, θα έχουμε σύντομα μια ανάκαμψη. Η συνεργασία χώρων του ευρύτερου χώρου της αριστεράς αρχίζει να γίνεται πλέον επιτακτική, μπροστά στην επικίνδυνη σύσσωμη δεξιά.
Ο κόσμος άρχισε πλέον να αντιλαμβάνεται την επικινδυνότητα του νεοφιλελευθερισμού σε όλους τους τομείς.

 
At 14/3/08 1:24 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Δεν νομίζω πως συμφωνεί μαζί σου ο διευθυντής μου, Αθήναιε.
Δεν νομίζω πως συμφωνεί μαζί σου ο Αθήναιος, Παράλογε.

 
At 14/3/08 5:59 μ.μ., Blogger nik-athenian said...

"Αν κάτι μπορούμε να συγκρατήσουμε, εκτός από την τόλμη και τη συνέπεια του Ισπανού πρωθυπουργού, είναι η πεποίθησή του ότι για να ανακατανεμηθεί ο πλούτος, πρέπει πρώτα να δημιουργηθεί. Το 2007, η Ισπανία είχε δημοσιονομικό πλεόνασμα 20 δισεκατομμυρίων ευρώ."

Δεν γνωρίζω αν ο Ισπανός συνάδελφος του Κου Αλογοσκούφη, έχει ανακαλύψει και αυτός τη μαγική φόρμουλα να κάνει σε μια νύχτα την Ισπανία πλουσιότερη κατά 25%.
Αν όμως το πλεόνασμα που έδειξαν δεν είναι μαϊμού, τότε οι συγκεκριμένοι καθ ημάς "σοσιαλισταί" έχουν άπειρο δρόμο μπροστά τους.
Όσο φοβούνται ότι θα δυσαρεστήσουν τους ψηφοφόρους τους αν ακολουθήσουν τα βήματα των άλλων Δυτικοευρωπαίων,η παραγωγή πλούτου σε εθνική κλίμακα θα είναι μόνο μια χίμαιρα.

 
At 14/3/08 9:16 μ.μ., Blogger Ασμοδαίος said...

Συμφωνώ με τις επιμέρους πολιτικές (τα πολιτικά/κοινωνικά φιλελεύθερα μέτρα, την εξισωτική (;) οικονομική πολιτική) του Θαπατέρο, αλλά θέλω να υπενθυμίσω ότι δεν υπάρχει κάποια συνεκτική θεωρία από την οποία εκπορεύεται το σύνολο της πολιτικής του Ισπανού πρωθυπουργού. Και αυτό μου φαίνεται ότι είναι πέρα για πέρα εύλογο, δεδομένων των εύστοχων παρατηρήσεων του Αθήναιου σε προηγούμενο ποστ.

Μία σώφρων διακυβέρνηση είναι το καλύτερο που μπορούμε να περιμένουμε από τον Μπάμπι (imho πάντα) χωρίς αυτό να είναι λίγο στους καιρούς μας.

 
At 15/3/08 10:45 π.μ., Blogger Αθήναιος said...

Δεν χρειάζεται να μου θυμίζεις γιατί από την εφημερίδα σου διαβάζω στήλες και όχι την εφημερίδα γενικά.

Αναρρωτιέμαι αν μπορούμε να χρησιμοποιούμε μια χώρα-όμηρο της τρομοκρατίας που χτυπάει συστηματικά πριν από τις εκλογές- ως ένδειξη ανάκαμψης της σοδιαλδημοκρατίας γιαυτό και βρήκα ισορροπημένη την εκτίμηση ότι είναι λίγο νωρίς να μιλάμε για "μοντέλο Θαπατέρο".

 
At 21/8/17 10:49 π.μ., Blogger raybanoutlet001 said...

ugg outlet
michael kors handbags
ray ban sunglasses
jordan shoes
ray ban sunglasses outlet
michael kors uk
oakley sunglasses
cheap ugg boots
pandora jewelry
ugg outlet

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home