Δευτέρα, Μαρτίου 24, 2008

Προσοχή στην ιεραρχία!



Τα σημερινά παιδιά δεν πάνε καλά. Μπορεί να είναι υγιέστερα, αλλά είναι υπερκινητικά, έχουν προβλήματα στο σχολείο και δυσκολεύονται να αυτονομηθούν. Τι φταίει; Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι, απαντά ο πιο γνωστός παιδίατρος της Γαλλίας.

Δύο γεγονότα, καθ΄ όλα ευπρόσδεκτα, άλλαξαν κατά τη δεκαετία του ΄70 τον ρόλο των παιδιών στις δυτικές κοινωνίες. Το ένα ήταν η επικράτηση της αντισύλληψης: το παιδί, προϊόν πλέον απόφασης και όχι τύχης, τοποθετήθηκε στην κορυφή του οικογενειακού οικοδομήματος. Το άλλο ήταν η μετάβαση από την κοινωνία των στερήσεων στην κοινωνία της αφθονίας. Πριν από τη δεκαετία του ΄70, το κυρίαρχο μήνυμα της ανατροφής ήταν: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα». Σήμερα, τα παιδιά μαθαίνουν όχι μόνο πώς μπορούν, αλλά πώς δικαιούνται κιόλας να τα έχουν όλα. Η αίσθηση της ματαίωσης, ουσιώδης για την ανάπτυξή τους, έχει εξαφανιστεί. Με την έννοια αυτή, τα παιδιά των μεσαίων τάξεων είναι πιο «κακομαθημένα» από εκείνα των πλουσίων.

Αυτά λέει στο περιοδικό Le Ρoint ο παιδίατρος Αλντό Ναουρί, που προκαλούσε πάντα θόρυβο με τα βιβλία του, είτε επέκρινε το δικαίωμα του μωρού να τρέφεται όποτε θέλει είτε καταδίκαζε την παντοδυναμία των μητέρων. Με το τελευταίο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα με τον τίτλο «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά μας» (εκδ. Οdile Jacob), ζητά από τους γονείς να ξεχάσουν την ψυχανάλυση και την ψυχοκινητική αγωγή των παιδιών τους και να αναλάβουν ξανά τον ρόλο τους στο σπίτι. Το θεμέλιο της εξουσίας τουςτονίζει- δεν είναι η οργή ούτε βέβαια το ξύλο, αλλά η ιεραρχία και η επίγνωση αυτής της ιεραρχίας. Το παιδί αξίζει τον σεβασμό των γονιών του, αλλά δεν είναι ίσο μ΄ αυτούς. Και το μεγαλύτερο κακό που μπορούν να του κάνουν είναι να φοβούνται μήπως το «τραυματίσουν». Κάπως έτσι φτάσαμε να βλέπουμε οκτάχρονα παιδιά με μπιμπερό ή με πιπίλα...

Ο Ναουρί τα έχει- ξανά!- κυρίως με τις μητέρες. Μπροστά στην τεράστια μητρική και επαγγελματική πίεση που δέχονται, λέει, βρήκαν έναν απλό τρόπο να θεραπεύ σουν τον ναρκισσισμό τους: τέθηκαν στην υπηρεσία των παιδιών τους. Η εργαζόμενη μητέρα νομίζει πως επειδή λείπει αρκετές ώρες από το σπίτι πρέπει το βράδυ να «επανορθώσει», ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι πέντε λεπτά μετά την επιστροφή της το μωρό αισθάνεται σαν να μην είχε φύγει ποτέ από κοντά του. Ο πατέρας, από την πλευρά του, επενδύει πλέον πολύ περισσότερο χρόνο στα παιδιά του από παλιά, αλλά η θέση του δεν αναγνωρίζεται ούτε από τη μητέρα ούτε από την κοινωνία. Δεν είναι αρκετή μια πατρική άδεια δεκαπέντε ημερών. Πρέπει να γίνει αποδεκτός ο διαλεκτικός του ρόλος στην εκπαίδευση: να ενθαρρύνει τη θηλυκότητα της μητέρας και να «σπάσει» την αποκλειστική της σχέση με το παιδί.

Ο 70χρονος παιδίατρος δεν έχει καμιά αμφιβολία: η κυριότερη ένδειξη καλής ανατροφής ενός παιδιού είναι η ηρεμία του.

8 Comments:

At 24/3/08 2:06 μ.μ., Blogger sensualmonk said...

δράστε -αν θέλετε- και διαδώστε: συμβόλαιο συμβίωσης - ένα βήμα ακόμα

http://sensualmonk.blogspot.com/2008/03/blog-post_24.html

[με την ελπίδα ότι θα μου συγχωρέσετε την αθέμιτη χρήση του χώρου των σχολίων σας]

 
At 24/3/08 7:09 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος δεν χρειάζεται να κατακτήσει τίποτα στο στενό οικογενειακό κύκλο όπου είναι και προφυλαγμένος από τον εξοντωτικό ανταγωνισμό και την κακή προαίρεση, πώς θα μάθει να διαπραγματεύεται αλλά και να συγκρούεται με την εξουσία;

 
At 24/3/08 9:27 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Σωστό, δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Τον κ. Ναουρί δεν τον ήξερα, αλλά βρήκα τις απόψεις του πολύ ενδιαφέρουσες. Ισως βέβαια να με συμφέρει κιόλας...

 
At 24/3/08 11:14 μ.μ., Blogger Yannis Zabetakis said...

@αθηναίος
σε ποια ηλικία νομίζεις ότι αρχίζει αυτή η σύγκρουση με την εξουσία?
στο σχολείο?
στο σπίτι δεν έχουμε συγκρούσεις εξουσίας?

 
At 26/3/08 4:54 μ.μ., Blogger sensualmonk said...

[κι εμένα η τελευταία φράση μου ακούγεται παρήγορη... :-)]

 
At 26/3/08 5:03 μ.μ., Blogger δασκαλάκος said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

 
At 26/3/08 5:06 μ.μ., Blogger δασκαλάκος said...

Αντέγραψα το κείμενό σας στο blog μου. Ελπίζω να μη σας πειράζει. Επί τη ευκαιρία, να σας παρακαλέσω να "ανοίξετε" το OpenID ώστε να μπορούν να κάνουν σχόλια απ' ευθείας όσοι έχουν blog στο Wordpress και αλλού, χωρίς να χρειάζεται να έχουν λογαριασμό στη Google/Blogger

 
At 27/3/08 8:39 π.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Μόλις το ρύθμισα, ευχαριστώ πολύ για την επισήμανση.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home